Michalina Janyszek-Kujawa, „Wiersze dokonane”

„Wiersze dokonane” Michaliny Janyszek-Kujawy to wiersze, na które czekałem. Własne, nie obciążone wpływami, z trzewi wrażliwości autorki, która uchyla drzwi swojego świata. Nieprzekombinowane, surowe, jednocześnie wielowarstwowe. Szczera poezja. Nie ma sensu pisać więcej. A i tych słów za dużo. Poco one? Wystarczy powiedzieć, poczytajcie. Szukajcie tej książki.

Ze swoimi uczniami chętnie porozmawiałbym na temat niektórych metafor. Jest z czego się uczyć. Spróbuję pokazac wiersze Michaliny Janyszek-Kujawy uczniom.

Książkę wydał Oddział Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w Olsztynie. A Olsztyn brzmi swojsko, he.

Rozstaniami

kiedyś porozdzieram się na strzępy

w sobie pochowam męża i dom

potem w innym ciele wypełnię czyjeś palce

kawałkami dłoni wskażę sobie drogę i pójdę

Cisza

nasze zdjęte z łóżka nogi nigdzie nie prowadzą

jednym ruchem ściana wbija w plecy nóż okna

które trzymając cały obraz pod napięciem

iskrzy w słońcu wróżąc wybuch

leżących na twarzach

Wierząc

kobiety z naderwanymi żyłami

na nogach noszące wszystkie grzechy

oceny dzieci i ich jadłospisy

powtarzające się co dzień

matury z wiązania końców w chleb

a chleba w brzuchy mężów

zaliczają zawsze

ja tylko gdyby było warto

rozniosłabym to wszystko.

Michalina Janyszek-Kujawa, „Wiersze dokonane”, Olsztyn 2010