Statystyki zwalają z nóg, Kira Pietrek "Statystyki"

Na nowy tomik poezji Kiry Pietrek składają się dwadzieścia cztery wiersze oraz rysunki jej autorstwa, będące ciekawym uzupełnieniem treści wierszy. Z lekkim drżeniem rąk rozpocząłem czytanie „Statystyk”, jako że trzy lata temu pierwsza książka Kiry Pietrek „Język korzyści” rozmontowała mnie i całe towarzystwo piwniczne na drobne elementy. Tempo i język tych wierszy dźgał w mózg. I chociaż twierdziłem, że książka rewolucji nie zrobi, to ucieszyłem się na wieść, że otrzymała Silesiusa.

Nowa książka potwierdza klasę zawodnika. Myślę, że śmiało może krzyżować rękawicę z największymi faworytami wagi ciężkiej. Przede wszystkim tematy poruszane przez poetkę wydają się mało poetyckie, ale Pietrek umiejętnie osadza je na tej ziemi zagnieżdżonej przez babobaby wielce liryczne. Język skłania się często ku niusom prasowym, co jeszcze bardziej twarz wbija mi w piach. Forma jest tu ściśle związana z treścią, co tylko przekonuje, że przeciwnik nie przetrwa dwunastu rund. W starciu z Kirą Pietrek musimy zejść na ziemię i mocno się jej trzymać. W końcu wiersze te dotyczą często prozy życia , problemów socjalno-bytowych, nieco również sierpem w płciowość, kobiecość prawym na korpus. Świat „Statystyk” to wszystko, co się w owych statystykach mieści, z których pragnie się wyrwać. Bezrobocie, nadzieje na pracę, idiotyczne kształcenie bezrobotnych. „Statystyki” objęły swoim już mniej rozgorączkowanym językiem, językiem bardziej wyważonym i suchym absolwentów marketingu, finansów i uczelni pedagogicznych.

Być może książka Kiry Pietrek nie mówi niczego, czego byśmy nie wiedzieli. Mówi to jednak sugestywnie. Znalazła poetka po raz kolejny sposób na wypowiedzenie tego, o czym rozmawiamy w garażach, na przystankach i innych okolicznościach. To język urzędowy, język miłośników statystyk wszelkiego rodzaju, aktów prawnych, druków ścisłego zarachowania. To język dla tych, którzy żyją w przekonaniu, że papier wszystko przyjmie, co więcej – ważne, żeby było w papierach, reszta jest na drugim planie. Wierszem „Konstytucja”, w którym Kira Pietrek ze stoickim spokojem wymienia zapewnione obywatelowi prawa przez konstytucję, utwierdza w przekonaniu, jak bardzo te zapewnienia są odległe od rzeczywistości; pokazuje ten absurd urzędowych pism.

„rzeczpospolita polska stwarza warunki równiego dostępu do dóbr kultury

siły zbrojne podlegają cywilnej i demokratycznej kontroli

każemu zapewnia się wolność organizowania pokojowych zgromadzeń (…)

każdy ma prawo do ochrony zdrowia (…)

władze publiczne

prowadzą politykę sprzyjającą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych obywateli

przeciwdziałaja bezdomności

wspierają rozwój budownictwa socjalnego (…)"

W tę formę wpisana jest kpina i rozdrażnienie obywatela.

Znów, niestety, nie wydaje mi się, żeby „Statystyki” przeorały ludziom widzenie otoczenia, ale tylko dlatego, że poezji prawie nikt nie czyta. Przeto zachęcam i polecam do poznania wierszy Kiry Pietrek, by oswajać poezję mocnego pierdolnięcia o bruk.

Statystycznie mało czytamy. Stan czytelnictwa według badań Biblioteki Narodowej w roku 2010:

Do ani jednej książki nie zajrzało 56% Polaków.

Dla porównania we Francji 31%, w Czechach zaledwie 17%. Mimo tego ciągle słyszę, że Polacy są najmądrzejszym narodem w Europie. Ciekawe skąd biorą tę mądrość? Z TV? Z TVN Style? Może Szkło kontaktowe tak bardzo nas rozwija i uczy?

W 2012 roku Czechów z wyższym wykrztałceniem było 25,6%, zaś Polaków 31,9%.  Dotyczy osób w wieku 30-34 lat.

W 2010 roku ani jedenj książki nie przeczytało 25% Polaków z wyższym wykształceniem.

Tylko 12% Polaków przeczytało więcej niż 6 książek w roku.

W ciągu miesiąca tylko 20% Polaków z wyższym wykształceniem czyta teksty dłuższe niż 3 strony.

A ile procent Polaków przeczyta książkę Kiry Pietrek.

„Statystyki” zwalają z nóg.

Kira Pietrek, "Statystyki", WBPiCAK, Poznań 2013