ESEISTYKA
Krzysztof Mrowcewicz „Rękopis znaleziony na ścianie”, Instytut Badań Literackich PAN, Warszawa
O autorze:
Krzysztof Mrowcewicz – profesor w Instytucie Badań
Literackich PAN i warszawskiej Akademii Teatralnej, gdzie uczy literatury od
Homera do Houellebecqa. Autor wielu książek i artykułów, poświęconych przede
wszystkim epokom dawnym. Nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia za książkę „Małe
folio“ (2012). Laureat nagrody „Literatury na Świecie” im. Andrzeja Siemka (2012). Miłośnik dziwnej
manierystycznej poezji i nie mniej dziwnej prozy XX wieku (ze szczególnym
uwzględnieniem szaleństw postmodernizmu). Wielbiciel Sępa-Szarzyńskiego, Johna
Donne’a, Naborowskiego i Gombrowicza. Namiętny czytelnik Prousta, Rilkego,
Borgesa, Calvino, Queneau i Pereca. Czytelnik literatury. Historyk literatury.
O książce:
Trzy
eseje o smutku, poczuciu klęski i straty, ale także o cudownej mocy literatury,
która porywa, pociesza, wspomaga. Opowieść o ruinach
wielkich idei, o obłokach przesłaniających prawdę, o książce, która zabija, ogrodzie ze słów i cierpieniach wybranych. Co
łączyło Jana Potockiego z Szecherezadą, najbogatszym synem Anglii – Williamem Beckfordem , Goyą i Piranesim? Jakie są związki między ars topiaria -
sztuką strzyżenia drzew i krzewów, a sztuką
składania wierszy? Czy mitów trzeba się bać
i kogo dotknęła Czarna Muza? Co krzyczy Marsjasz Tycjana i czy Antenor
zdradził? Książka o ciemności i świetle, o rozumie i szaleństwie, pokusie
sprawiedliwości i zdradzie. Książka o książkach, czyli książka o życiu.
POEZJA
Dominik Bielicki „Pawilony”, Fundacja na Rzecz
Kultury i Edukacji im. Tymoteusza Karpowicza, Wrocław
O autorze:
Dominik Bielicki – mieszka w Warszawie, debiutował w
„Filipince”, publikował w „Kresach”, „Czasie Kultury”, „Odrze” i „Wakacie”.
Wydał książki z wierszami „Gruba tańczy“ (2008) i właśnie „Pawilony“ (2017).
O książce:
Gdyby
chcieć podsumować tę książkę w jednym zdaniu, można by to zrobić przy pomocy
stwierdzenia: nie było końca historii i wiemy to przede wszystkim dlatego, że
wszyscy byliśmy dziećmi, ale już nimi nie jesteśmy. Pawilony to 43 wiersze.
Większość z nich dotyczy jasno określonej sytuacji lub osoby: sprzedawcy
zapiekanek, kolejki na poczcie, pracownika na papierosie przed biurem,
robotników drogowych jedzących w przerwie hot dogi, korporacyjnego CEO
oglądającego telewizję kablową, studentki odbierającej w barze naleśniki na wynos. To
nie są sytuacje, które trafiały na pierwsze strony
gazet, ale pomagały zrozumień kierunki społecznych zmian.
PROZA
Paweł Sołtys „Mikrotyki”, Wydawnictwo Czarne,
Wołowiec
O autorze:
Paweł Sołtys – muzyk, autor piosenek. Jako Pablopavo wydał kilkanaście
płyt, zagrał około tysiąca koncertów. Studiował rusycystykę, ale studiów nie ukończył. Jego opowiadania ukazywały się w „Lampie”, „Ricie Baum”, „Studium”. Jego prozatorski debiut „Mikrotyki” otrzymał nominację do Paszportów Polityki (2017).
O książce:
Opowiadania
Pawła Sołtysa „Mikrotyki” są raczej krótsze niż dłuższe, w większości realistyczne, sensacji w nich niewiele,
trupów kilka, scen erotycznych nie ma prawie wcale. Są jak
piosenki z naszej młodości – nie można ich zapomnieć. W pewnym
mieście po prawej stronie rzeki wciąż stoi bar Stokrotka, w którym profesor Kruk opowiada, jak nokautować tomem
Iwaszkiewicza. Anka, uczennica szkoły fryzjerskiej, wciąż żartuje, starając się
nie myśleć o swej twarzy. Nieopodal niedbale oparty o huśtawkę stoi wielki jak
hala Marian, co bije swoje kobiety, ma nóż i kij bejsbolowy w bagażniku i
wszyscy wiedzą, że lepiej go omijać. W tym mieście wciąż grają Modern Talking, Limahl,
Shakin Stevens, Lionel Richie i cała reszta,
a chłopaki ćmią sobieki.
PRZEKŁAD NA JĘZYK POLSKI
Sława Lisiecka / Thomas Bernhard „Chodzenie. Amras”, Wydawnictwo Od Do, Łódź
O autorce przekładu:
Sława
Lisiecka – ukończyła w roku 1970 germanistykę na Uniwersytecie Łódzkim. W
latach siedemdziesiątych związana z opozycją demokratyczną. Usunięta z pracy na
UŁ, od roku 1978 tłumaczy literaturę niemieckojęzyczną. Wdowa po Zdzisławie
Jaskule, dwie córki, dwoje wnucząt. W roku 2007 odznaczona
przez prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia
Polski za zasługi dla niepodległości Polski (1975-1989), za działalność
kulturalną i opozycyjną na rzecz przemian demokratycznych oraz za osiągnięcia w pracy zawodowej. W 2011 r. otrzymała Nagrodę
Miasta Łodzi za dotychczasową działalność translatorską i społeczną.
W 2013 roku została odznaczona przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego
medalem „Gloria Artis” za zasługi dla polskiej kultury. W dorobku posiada prawie
100 pozycji książkowych z zakresu literatury pięknej. Stypendystka wielu
niemieckich i austriackich instytucji kulturalnych. Laureatka licznych nagród translatorskich.
O książce:
„Chodzenie”
(1971) – arcymistrzowskie pod względem językowym i stylistycznym opowiadanie, w
którym narrator i niejaki Oehler podczas spaceru rozmawiają
o naturze myślenia, rozumie i istnieniu jako takim. Rozpatrują też zależności między „okolicznościami i stanami” świata, jak również związki pomiędzy chodzeniem a myśleniem, ruchem a
bezruchem.
„Amras” (1964) – wskutek zbiorowego samobójstwa giną rodzice dwóch
bohaterów. Bracia, zainteresowany naukami przyrodniczymi K. i jego uzdolniony
muzycznie młodszy brat Walter, zostają odratowani i umieszczeni w Amras, w
należącej do ich wuja wieży, która
stanowi schronienie przed oszczerstwami ze strony społeczeństwa, ale i
więzienie
